Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Home: made! Το ταψί του μπακλαβά

Δεν είναι αυτό που φαντάζεστε, δεν έφτιαξα σπιτικό μπακλαβά....
Το σπίτι μου όμως φτιάχνεται σιγά σιγά και σήμερα έχουμε το πρώτο μέρος: Το χωλ. Δεν έχω. Οπότε ας το ονομάσουμε πιο ευγενικά "Η είσοδος" (που δε μπορεί να μην έχεις...) Όπως καταλάβατε, δεν έχω χώρο, που όταν μπαίνεις στο σπίτι, να μπορείς να κρεμάς την τσάντα σου βρε παιδι μου, το παλτό σου κλπ. Ούτε τα παπούτσια σου δεν εχει χώρο να τα βάλεις, γιατί μπαίνεις αμέσως στο σαλόνι - κουζίνα.


Μου μένει λοιπόν, ένας τοίχος μια σταλιά ανάμεσα στην πόρτα εισόδου και την πόρτα του μπανιου. Το πολύ 40 εκ. Κάπου έπρεπε όμως να βγάζω τα παπούτσια, έστω. Σε μια ανασκαφή λοιπόν, στο σπίτι της γιαγιάς μου, βρήκα ένα παλιό ταψί από μπακλαβά. Κατοχυρώθηκε! Το καθάρισα, έβαλα και στον πάτο τσοχάκια απ αυτά που βάζουν στις καρέκλες για να μη γδάρουν τα πατώματα.
Αγόρασα κι ένα τσουβαλάκι λευκά βότσαλα μέτριου μεγέθους, γέμισα το ταψί και έτοιμη η παπουτσοθήκη!



Τώρα μου μένει να φτιάξω το ραφάκι που θ αφήνω τους λογαριασμούς και θα κρεμάω τα κλειδιά, και έτοιμη η είσοδος!


Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Καρφίτσες καλοκαιρινές

Τώρα θα μου πείτε, αφού είναι καλοκαιρινές, γιατί δε μας τις έδειξες όλο το καλοκαίρι? Τώρα το θυμήθηκες? Κι εγω θα σας απαντήσω "ναι, τώρα τις θυμήθηκα" και επίσης, ως γνωστόν "αρνουμαι να δεχτώ ότι τελειώνει το καλοκαίρι"....

Έχει καιρό που τις έχω φτιάξει, αλλά τώρα ξέθαψα τις φωτογραφίες!



Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Ορείχαλκος σε βραχιόλι

Κάτι που είδα αστραπιαία σε μια συναυλία μου έδωσε την παρακάτω ιδέα για ένα πανεύκολο βραχιόλι που θα μου άρεσ παρα πολύ, ειδικά σε μαυρισμένο χέρι (από τον ήλιο εννοώ...). Το δικό μου χέρι, βέβαια, μαύρισε πολύ λίγο φέτος (ας είναι καλά το κολυμβητήριο, γιατί είμαι και αθλητικός τύπος, με ξέρετε..), αλλά τελοσπάντων πρόλαβα να το φορέσω μερικές φορές.

Η όρεξη μου ήρθε αργά το βράδυ, γι' αυτό και οι πρώτες φωτογραφίες είναι λίγο χαλια απο φωτισμό.
Αρχικά με το μυτοτσίμπιδο ξεκίνησα να κάνω μια σπείρα με τον ορείχαλκο.



Μέτρησα στο χέρι περίπου πόσο τη θέλω και την έκοψα. Μετά έκανα άλλες δύο, τη μια λίγο μεγαλύτερη από την προηγούμενη.


Πήρα μια μαύρη κορδέλα, πέρασα τις σπείρες, έκανα 3 στροφές γύρω από το χέρι και το έδεσα με έναν απλό κόμπο!



Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Πεταλουδίτσες χαρωπές

Αρνούμαι να δεχτώ ότι πάλι έρχεται χειμώνας. Ναι, ναι, ξέρω, όλες οι εποχές πρέπει να υπάρχουν, εχουν τα καλά τους κλπ, κλπ, αλλά εμένα ΔΕΝ μ' αρέσει! Προτιμώ να λιώνω από τη ζέστη, αλλά δεν μπορώ να φοράω 15 ρούχα και πάλι να κρυώνω και να νιώθω + 10 κιλά (αν θέλω παραπανίσια κιλά, μπορώ και μόνη μου!), να βρεχομαι, να έχω σπαστά μαλλιά, να νυχτώνει νωρίς και όλα τα άλλα.... να μη σας κουράζω....Άντε, να ανεχτώ το Σεπτέμβριο, λιγη δροσιά, μια ζακετούλα, αλλά ως εκεί!
Για αυτό λοιπόν, το Σαββατοκύριακο πιάστηκα με ένα ανοιξιάτικο θέμα. Πεταλούδες!

Την άνοιξη, σε μια βόλτα μας στο Μπιτ Παζάρ, αγοράσαμε κάτι παλιές παρτιτούρες. Ευτυχώς τα φύλλα ήταν πολλά και δε λυπήθηκα (τόσο) να κόψω ένα για να κάνω αυτήν την κατασκευή (που ήταν και ο λόγος που τις αγόρασα αρχικά...)



Με τις πεταλόυδες όμως, δεν το 'χω. Ενώ στο μυαλό μου έχω ένα ωραίο σχήμα, όταν πάω να ζωγραφίσω στο χαρτί, δε μου βγαίνει ποτέ όπως το θέλω. Οπότε, κρατάω ό,τι πεταλούδα μου ζωγραφίζουν (π.χ η φίλη μου η Άννα, η μαμά μου...) βρήκα και μερικές στο internet μπας και καταλήξω στο σχέδιο. Κατέληξα. Έκανα πατρόν για 2 μεγέθη και με πολύ σύνεση στο χαρτί, άρχισα να κόβω.





Βρήκα και το κατάλληλο σχοινάκι που θα τις κρεμάσω ...


τις κόλλησα με ατλακόλ (τα "κοριτσάκια" ενδιάμεσα λειτουργούν ως βαρίδια)



Το άφησα να στεγνώσει και voila! Ήρθε η άνοιξη!


Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Ψωμιέρα.. ή κάτι τέτοιο

Καλοκαιρινό project n.2
Στα περισσότερα καινούρια σπίτια είναι δύσκολο να βρείς κουζίνα που να μην είναι ενιαία με το σαλόνι και ειδικότερα στα μικρά σπίτια είναι ακατόρθωτο! (είμαι 1000% σίγουρη, τα έψαξα ...όλα!)
Οπότε μπαίνοντας στο σπίτι μου, είσαι στην κουζίνα, θες δε θες.

Ψωμί αγοράζω πολύ σπάνια, συνήθως όταν έχω τραπέζι σε φίλους. Τότε, όμως, δεν έχω που να το βάλω, καθότι ο πάγκος είναι μικρός, ασε που αν το βάλω σε κανένα ντουλάπι το ξεχνάω. Αυτό που σκέφτηκα είναι να κάνω μια τσάντα για να το βάζω μέσα, την οποία θα έχω μόνιμα στην κρεμάστρα της κουζίνας και δε θα φαίνεται άσχημα μπαίνοντας στο σπίτι, όπως θα φαινόταν η πλαστική σακούλα.
Βρήκα, λοιπόν, ένα λευκό βαμβακερό ύφασμα, μέτρησα περίπου τη διάσταση που θέλω την τσάντα και την έστειλα για ράψιμο (στη μαμά βεβαίως).



Επέστρεψε σύντομα η τσαντα πίσω...


Όσο περίμενα την τσάντα, βρήκα μερικά στο internet διάφορα σκιτσάκια από φρατζόλες, μπακέτες και άλλα είδη για να πάρω ιδέες (μου άνοιξε η όρεξη εν τω μεταξύ και βγήκα να πάρω κανένα κρουασάν...).


Έκανα το βασικό σκίτσο σε ένα χαρτί στη διάσταση που ήθελα.


Ευτυχώς δε χρειάστηκε να ψάξω για καρμπόν, γιατί όταν έβαλα το χαρτί μέσα στην τσάντα φαινόταν το σχέδιο από πάνω.


Σχεδίασα πάνω στο ύφασμα το ψωμί με μολύβι και βρήκα το νήμα που ήθελα για το σκιτσάκι μου! Μαύρο, λίγο χοντρό και να μην ξεβάφει.



Το πέρασα σε μια μεγάλη βελόνα και άρχισα το κέντημα... ντίλι,ντίλι, ντίλι το καντήλι που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι...(γιατί με βρήκε και το σούρουπο)

Σε μερικά σημεία το πέρσα 2 φορές για να φαίνεται λίγο πιο παχύ ή άφησα μεγαλύτερα κενά και έτοιμο! Κρεμάστηκε στον αγαπημένο μου μαύρο τοίχο!



Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Φρούτα πουλάω! Καφάσι n 1

Τώρα που είχα πολύ ελεύθερο χρόνο, επιτέλους (!) έκανα αρκετές χειροτεχνίες που ήθελα εδώ και πολύ καιρό να κάνω. Ετοίμασα κάποια μικροπραγματάκια για το σπίτι και όσα είναι ευπαρουσίαστα θα σας τα δείξω εδώ σιγά σιγά.
Το πρώτο, που το είχα αρχίσει πρίν την άδειά μου, είναι ένα ξύλινο καφάσι - κασελάκι (όπως θέλετε πείτε το) που το ζήτησε η μαμα μου από τον μανάβη (ναι, τη βάζω να κάνει διάφορα...) γιατί το συγκεκριμένο δεν είχε σχέδια απ έξω, ούτε γράμματα.



* Χαίρομαι που έχω μεγάλο μπαλκόνι, γιατί έπεσε πολύ βάψιμο φέτος, το οποίο έγινε όλο έξω...

Πήρα λοιπόν πλαστικό λευκό χρώμα και το πέρασα 1 χέρι, το άφησα περίπου 1 μέρα να στεγνώσει και πέρασα το 2ο χέρι.


Το κακό είναι μ αυτά τα καφάσια, οτι το ξύλο τους είναι μαλακό με πολλούς πόρους και δεν είναι ανθεκτικό, οπότε με τα 2 χέρια μπογιά άρχισε λίγο να παραμορφώνεται, αλλά δε με πειράζει και τόσο, για το μπαλκόνι προορίζεται.

Τα θέματα για τα πατρόν είναι καλοκαιρινά...


Έκανα διάφορες δοκιμές για το χρώμα (ακρυλικά χρώματα), ήθελα ένα γκρι - μπλε. Είχε νυχτώσει βέβαια όταν το αποφάσισα, οπότε στην ουσία είδα τι βγήκε, την επόμενη μέρα το πρωί! Στο περίπου, το πέτυχα.
Όταν στέγνωσε τελείως, το έβαλα επάνω σε μια λευκή μεταλλική βάση (από παλιό καλάθι απλύτων) και το γέμισα με όλα τα διακοσμητικά πραγματάκια: πέτρες, κοχύλια, άμμο, λουλουδάκια και τα φοβερά εργαλεία κηπουρικής!